Kołobrzeg zimą wdg. mnie ;)

 

 


 



 

 

Cisza

 Cisza przy­jacielu, roz­dziela bar­dziej niż przes­trzeń. Cisza przy­jacielu nie przy­nosi słów, cisza za­bija na­wet myśli.

 Pierwsze projekty ulotek gotowe. 

Coming soon.

Zielono mi

Zielona Góra

Winobranie

 
 Pa­mięta­cie, kiedy by­liście małymi dziećmi i wie­rzy­liście w baj­ki, marzy­liście o tym, ja­kie będzie wasze życie? Biała su­kien­ka, książę z baj­ki, który za­niesie was do zam­ku na wzgórzu. Leżeliście w no­cy w łóżku, za­myka­liście oczy i całko­wicie, niezap­rzeczal­nie w to wie­rzy­liście. Święty Mi­kołaj, Zębo­wa Wróżka, książę z baj­ki - by­li na wy­ciągnięcie ręki. Os­ta­tecznie do­ras­ta­cie. Pew­ne­go dnia ot­wiera­cie oczy, a baj­ki zni­kają. Większość ludzi za­mienia je na rzeczy i ludzi, którym mogą ufać, ale rzecz w tym, że trud­no całko­wicie zre­zyg­no­wać z ba­jek, bo pra­wie każdy na­dal cho­wa w so­bie is­kierkę nadziei, że które­goś dnia ot­worzy oczy i to wszys­tko sta­nie się prawdą. [...] Pod ko­niec dnia, wiara to za­baw­na rzecz. Po­jawia się, kiedy tak nap­rawdę te­go nie ocze­kujesz. To tak, jak­byś pew­ne­go dnia od­krył, że baśń może się nieco różnić od twoich wyob­rażeń. Za­mek, cóż, może nie być zam­kiem. I nie jest ważne "długo i szczęśli­wie", ale "szczęśli­wie" te­raz. Raz na ja­kiś czas, człowiek cię zas­koczy, i raz na ja­kiś czas człowiek może na­wet zap­rzeć ci dech w pier­siach.






 Nie ma zbyt wiele cza­su, by być szczęśli­wym. Dni prze­mijają szyb­ko. Życie jest krótkie. W księdze naszej przyszłości wpi­suje­my marze­nia, a ja­kaś niewidzial­na ręka
nam je przek­reśla. Nie ma­my wte­dy żad­ne­go wy­boru. Jeżeli nie jes­teśmy szczęśli­wi dziś,
jak pot­ra­fimy być ni­mi jutro?

 Wy­korzys­taj ten dzień dzi­siej­szy. Obiema ręko­ma obej­mij go. Przyj­mij ochoczo, co niesie ze sobą: światło, po­wiet­rze i życie,
je­go uśmiech, płacz, i cały cud te­go dnia.
Wyjdź mu nap­rze­ciw. 
 

Dark Forest

..Tym razem to ona ciągnie wilka do lasu...

...Już nie jest niewinnym dzieckiem...

Nicola

 

    

W le­sie były dwa drze­wa: po­wygi­nane i pros­te. Każde­go dnia pros­te drze­wo mówiło do po­wygi­nane­go: Spójrz na mnie, jes­tem ta­ki wy­soki, pros­ty i przys­tojny. A spójrz na siebie, jes­teś cały po­wygi­nany i przek­rzy­wiony na bok. Nikt nie chce na ciebie pat­rzeć. I tak so­bie rosły ra­zem w tym le­sie, aż pew­ne­go dnia przyszli drwa­le. Zo­baczy­li po­wygi­nane drze­wo i to pros­te. Wyt­nijmy pros­te drze­wa, a resztę zos­tawmy - po­wie­dzieli. Więc drwa­le za­mieni­li pros­te drze­wa na des­ki, wy­kałaczki i pa­pier. Po­wygi­nane drze­wo jed­nak ciągle tam jest, rośnie w siłę i sta­je się co­raz bar­dziej dziw­ne z każdym dniem. 

Słońce i czerwone wino, czyli początki

 ...Bycie dzieckiem nie oznacza liczby przeżytych wiosen, lecz stan umysłu. Póki potrafimy marzyć, dostrzegać to czego inni nie widzą i cieszyć się z drobnych rzeczy zawszę będziemy dziećmi, a w królestwie dzieciństwa nikt nie umiera...

   Paulina

 

 

 ...Ktoś mi kiedyś powiedział że bycie dorosłym jest 'fajne'. Że możesz wszystko, masz wszystko. A tak naprawdę nie masz nic a czasu masz jeszcze mniej...

 Estera

 

...Porcelanowe lalki i zdjęcia się nie starzeją, co najwyżej pochłania je ziemia, albo ktoś rozbija ich delikatne ciała, a potem nic już nie będzie takie same...

Ludzie i morze